Μην ξεχνάς τον βασιλικό σου...

Για τις μέρες που απελπίζεσαι

 και λες πως είσαι πολύ μικρός για να αλλάξεις τον κόσμο, 

θα σου πω αυτό. 

Ακόμα και σε ένα μικρό γλαστράκι ο βασιλικός σου θα φυτρώσει. 

Δεν θέλει κόπο πολύ, λίγο νεράκι, λίγο φως και πού και πού ένα χάδι.

'Ένα μικρό γλαστράκι που θα σκορπίσει τις ευωδιές του παντού!

Θα διώξει τα κουνούπια, 

θα διώξει τη θλίψη,

θα εξαγνίσει το νερό,

θα νοστιμίσει το φαγητό.

Μόνο ένα μικρό γλαστράκι...

Φαντάσου...

Και για την ιστορία...

Ο βασιλικός κατάγεται από την Ινδία όπου ήταν ιερό φυτό αφιερωμένο στον Κρίσνα και τον Βισνού. Ωστόσο από την αρχαιότητα μεταφέρθηκε στην Ευρώπη όπου έγινε πολύ δημοφιλής στην λεκάνη της Μεσογείου. Στην Ελλάδα το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν από την εκστρατεία του στις Ινδίες μεταξύ των άλλων έφερε και το του βασιλέως φυτό. Οι αρχαίοι Έλληνες δεν εκτιμούσαν το φυτό καθώς πίστευαν ότι οι σκορπιοί προτιμούσαν να φωλιάζουν κάτω από τις γλάστρες του και ότι η έντονη μυρωδιά του ήταν είδος κατάρας. Τον θεωρούσαν  λοιπόν σημάδι θανάτου. Αντίθετα οι Ρωμαίοι το θεωρούσαν ερωτικό φίλτρο, σημάδι αγάπης και φυλακτό. Οι Αιγύπτιοι τον χρησιμοποιούσαν μαζί με άλλα φυτά στις ταριχεύσεις και οι Γαλάτες το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού μαζί με νερό πηγής. Πιθανόν από εκεί να κρατάει τις ρίζες του και το χριστιανικό έθιμο του αγιασμού με τον βασιλικό. Οι νεοέλληνες αντίθετα με τους προγόνους τους εκτιμούν το φυτό και πιστεύουν ότι απωθεί τα κουνούπια. Το χρησιμοποιούν μάλιστα πολύ στην μαγειρική. Ο βασιλικός χρησιμοποιείται στην κηπουρική, την αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό. 

http://www.valentine.gr/ocymum_gr.php 

 

Rock n Roll καλοκαίρια στο τσούκου τσούκοου

Κι είναι αυτό το πράγμα ρε παιδί μου που έχεις ξεμείνει στη πόλη και δεν ξέρεις τι να κάνεις, είναι κι αυτή η νοσταλγία που σε πιάνει πάντα τα καλοκαίρια, είναι και αυτή η αφόρητη ζέστη και η υγρασία. Θες να πας κάπου και να νιώσεις πως είσαι αλλού..

Τι θα έλεγες για δροσερά κοκτέιλ κάτω από την ξαστεριά και τις φυλλωσιές των δέντρων, υπό τους ήχους ανεβαστικών κομματών...

Σου ακούγεται κι εσένα το ίδιο δελεαστικό και εξωτικό;

Έλα τότε να σε πάω σε ένα ωραίο μέρος που ξέρω. Στο τσούκου τσούκου ντε! Πού αλλού; Εκεί στην Αλεξάνδρου Σβώλου 55!

 

Μόνο σκίτσα

Με ένα pilot G-TEC 0.5 και ένα Artline210 MEDIUM 0.6 σε ένα μικρό μπλοκάκι 15x15cm
Για την ώρα σας χαιρετώ!

Πού και πού να ξεκουράζεσαι...

Κι αν κάποιος μου πει από τα άσχημα δεν βγαίνει κάτι καλό θα είναι ψεύτης. Η στεναχώρια που μας ξεβολεύει, είναι κι αυτή ενέργεια που βάζει μπρος σε μηχανισμούς πολύ ισχυρούς. Άνθρωποι ανταμώνουμε και ενώνουμε τα χέρια για να φτιάξουμε κάτι καλύτερο. Αυτό το βλέπουμε ολόγυρά μας. Εθελοντές, στην Κρήτη, εθελοντές στη Γάζα, εθελοντές στη Βοσνία, εθελοντές και στις μικρές μας γειτονιές. Δεν έχει σημασία αν οι δράσεις που αναλαμβάνουμε είναι μικρές ή μεγάλες. Σημασία έχει ότι είναι δράσεις που κάνουν αυτόν τον μικρό και άθλιο κόσμο καλύτερο.

Αν μου πείτε πως το κακό και η θλίψη που προκαλούν τα δεινά αυτού του κόσμου είναι ανυπολόγιστου μεγέθους, θα πω πως έχω κι εγώ το μικρό μου μυστικό. Βάζω όλη τη στεναχώρια μου σε ένα συννεφάκι και την στέλνω απ ευθείας στο Θεό και του λέω: "Έχεις πακέτο! Ανέλαβε!"  ''Θεό; Σε ποιον Θεό; Παλάβωσες μωρέ;'' θα μου πείτε εδώ που τα λέμε έχετε κι εσείς τα δίκια σας. Αλλά να, πώς να το εξηγήσω; Είναι που πέφτεις το βράδυ να κοιμηθείς απαρηγόρητος με τη μαυρίλα του κόσμου να σε πνίγει και το πρωί ξυπνάς σαν μωρό ανάλαφρος με καινούρια φτερά κι ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και την αίσθηση πως κάτι όμορφο σου χαϊδεύει τα μαλλιά.
 Είναι το ίδιο αίσθημα που σε κάνει να βλέπεις τις συμφορές με άλλα μάτια. Σαν το στριμωξίδι που τρως στον έλεγχο εισιτηρίων έξω από έναν συναυλιακό χώρο και το μετά που συναντάς όταν αντικρίσεις επιτέλους τη σκηνή κι όλη η ταλαιπωρία σβήσει με τις πρώτες μελωδίες.

Να πώς αντικρίζω αυτόν τον κόσμο. Σαν ένα σαρδέλωμα έξω από μία ωραία συναυλία.  Το κακό προέρχεται πάντα από τους διοργανωτές, από αυτούς που θέλουν να εμπορευθούν τη ''μουσική'' για να βγάλουν κέρδος. Μας στριμώχνουν, μας εξαντλούν, μας απομυζούν, μας βάζουν σε κίνδυνο, πολλές φορές μας βάζουν να μαλώνουμε και μεταξύ μας. Στο τέλος όμως η ''μουσική'' είναι δική μας... Κάποιοι από εμάς, μπαίνουν πιο γρήγορα στη συναυλία. Είναι αυτοί που θα κουραστούν περισσότερο. Αυτοί που θα πάνε από νωρίς να πιάσουν θέση στην ουρά κάτω από τον καυτό τον ήλιο. Άλλοι από εμάς δεν βιάζονται. Παίρνουν μια μπύρα στο χέρι κι ακούνε ήσυχα τη μουσικούλα από έξω κι όταν έρθει η ώρα τσουπ, μπαίνουν κι αυτοί μέσα. Άλλοι πάλι απελπίζονται. Βρίζουν τους διοργανωτές και μαζί βρίζουν και τη μουσική. Βρε ουστ δεν υπάρχουν συναυλίες! Μόνο αρπαχτές! Ρίχνουν τότε μια μούτζα στη σκηνή και άλλες δυο σε αυτούς που περιμένουνε από έξω. Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι. Εκείνοι που είχαν τα μέσα και τα έξω για να παρακολουθήσουν τη συναυλία από τα backstage αλλά αυτοί θα μείνουν στα backstage για πάντα. Και είναι μετά και οι χειρότεροι αυτοί, που ποδοπατούν του άλλους για να μπουν πρώτοι και καλύτεροι μέσα. Αυτοί που δεν θέλουν να κάνουν κόπο και έρχονται με όπλο τη δύναμή τους και τις μεγάλες μπότες τους για να ισοπεδώσουν τους πάντες και να απολαύσουν μόνοι τους τη συναυλία.

Μα θα μου πεις ε και γιατί να πάμε στη μεγάλη συναυλία; Ε υπάρχουν και οι μικρές, οι παρεΐστικες. Αυτές που γίνονται σε γειτονιές και σε πλατείες, σε μικρές συνάξεις και σε τραπεζομαζώξεις. Αυτές είναι οι καλύτερες. Αυτές είναι που κάνουν τον κόσμο μας μια μεγάλη συναυλία! Το ζητούμενο είναι να μην χάνουμε ποτέ την πίστη μας στη ''Μουσική''...

Αντίο κοριτσάκι μου...

Είμαστε πολύ μικροί για να ορίζουμε τον κόσμο. 

Η ζωή, μας ξεγλιστρά μέσα από τα χέρια κι όσο πιστεύουμε πως τα ελέγχουμε όλα, 

πάντα κάτι θα μας ξεφεύγει και θα έρχεται το μοιραίο.

Σκυθρωποί και παραμορφωμένοι, οι άκαρδοι θα ροκανίζουν τον κόσμο

κι εμείς αποκαμωμένοι θα αποχαιρετούμε αγαπημένους..

Μέρες θλιμμένες, μέρες θλιβερές 

και στα χείλη μας χαμόγελα δειλά,

σαν χλωμά μισοφέγγαρα σε χειμωνιάτικα τοπία..

 Δεν είναι το αντίο που θα πεις σε κάποιον που θα φύγει στον καιρό του.

Είναι το πικρό αντίο που θα πεις σε κάποιον που έφυγε με πόνο.

Και είναι και η πίκρα που γεύεσαι,

 όταν ξέρεις πως κάποιοι παίρνουν δύναμη χαρίζοντας τον πόνο...

Για την Κοντέσα και κάθε όμορφη ψυχή αυτού του κόσμου που φεύγει με πόνο...

Αντίο κοριτσάκι μου...

Μαζί στη ζωή, Μαζί και στο θάνατο..

Ο Φλοκ και ο Κερτ ήταν δύο αχώριστοι φίλοι. Πρωί και βράδυ, έπαιζαν, έτρεχαν, έκαναν βόλτες, ξεκουράζονταν και σαν μας έβλεπαν πετούσαν από τη χαρά τους! Είχαν και οι δύο αφεντικά αλλά τα καταστατικά των ''καλών'' πολυκατοικιών τους καταδίκασαν να ζουν έξω στο δρόμο σαν ημιδεσποζόμενα. Το αγαπημένο τους στέκι ήταν η αυλόπορτα μου. Λίγο η αγάπη, λίγο τα τραταρίσματα, λίγο η παρεούλα από τα άλλα τα σκυλάκια της γειτονιάς, οι πιτσιρικάδες,έγιναν μόνιμοι θαμώνες. Ένιωθαν καλοδεχούμενοι και ασφαλείς. Ασφαλείς όμως για πόσο;

Από καιρό τους είχαν βάλλει κάποιοι στο μάτι. Κάποιοι που τρέχουν πάντα φορτσάτοι με τα αυτοκίνητά τους, σε έναν δρόμο που παίζουν παιδιά! Ο Φλοκ και ο Κερτ δεν συμπάθησαν ποτέ τα αυτοκίνητα που τρέχουν με φόρα μπροστά από το συνοικιακό δρόμο μας κι αυτό το έδειχναν με πάθος. Κι εδώ που τα λέμε κανείς δεν τα συμπαθεί. Δυστυχώς όμως κάποιοι άνθρωποι θεωρούν πως ο κόσμος τους ανήκει. Πως τους ανήκουν οι δρόμοι, οι γειτονιές, πως τους ανήκουν και οι ζωές μας...

Την Παρασκευή στις 25-7-14 η μικρή μας Κοντέσα τα κατάφερε και σώθηκε από τη φόλα γιατί ήταν αρκετά έξυπνη και ήρθε να ζητήσει βοήθεια. Ο Κερτ και ο Φλοκ δυστυχώς εξαφανίστηκαν και σήμερα Κυριακή επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μας. Εντοπίστηκαν τα άψυχα κορμάκια τους, παρατημένα στη μέση του δρόμου, εκεί όπου παίζουν παιδιά...

Μαζί στη ζωή , μαζί και στο θάνατο οι δύο αχώριστοι φίλοι. Η γειτονιά σήμερα έχει μεγάλη στεναχώρια κι ο εχθρός ζει ανάμεσά μας..

Ένα αντίο θέλω να γράψω στους καλούς μου φίλους και να ναι χαρούμενοι εκεί που θα πάνε...

Αγώνας ζωής μιας αδέσποτης ψυχής

Πρώτη φορά είδα σήμερα με τα μάτια μου δηλητηριασμένο από φόλα, ζώο να χαροπαλεύει.
Εννέα το πρωί και βλέπω την σκυλίτσα να τρέχει βγάζοντας αφρούς από το στόμα. Πρωτάρα σε αυτά δεν ήξερα να της δώσω τις πρώτες βοήθειες. Κάλεσα το δημοτικό κτηνιατρείο και περίμενα υπομονετικά να έρθει το βανάκι. Μισή ώρα το ζωντανό σπαρταρούσε σαν το ψάρι, έχοντας σπασμούς και διάρροιες.  Η γλωσσίτσα του είχε γίνει μπλε, τα ποδαράκια του μάτωσαν από την τριβή με το κράσπεδο. Λίγο νεράκι, λίγα χάδια και πολλά φωνές: "Κρατήσου Κοντέσα! Έρχονται!" Η Κοντέσα είναι μαχητής και κρατήθηκε! Για μία ολόκληρη ώρα μέχρι να φτάσει στο κτηνιατρείο κρατήθηκε! Έκανε πλύση στομάχου και σώθηκε. Ατροπίνη μου είπαν. Αυτό είναι το αντίδοτο για τις φόλες. Μόνο που το αντίδοτο για την κακία δεν ξέρω πιο είναι...

Η Κοντέσα είναι εμβολιασμένη, στειρωμένη, τσιπαρισμένη και μεγαλωμένη με πολλή αγάπη. Μόνο που έμεινε στα αζήτητα γιατί γεννήθηκε λίγο ασχημούλα και δεν την ήθελε κανείς. Κοντέσα την ονόμασα γιατί από μικρή είχε λεπτότητα στους τρόπους της. Γλυκιά και απαλή, ήσυχη κι υπομονετική, έγινε ενός έτους. Ένα χρόνο και κάτι, αυτή και τα υπόλοιπα 3 αδέρφια της που έμειναν κι αυτά στα αζήτητα, είναι οι μικροί μου αδέσποτοι άγγελοι. Σκυλάκια που γεννήθηκαν από εγκαταλελειμμένη μάνα, σε μια περιοχή από της πιο εχθρικές για τα ζώα. Ύπνος δεν ξέρουμε τι θα πει. Ολημερίς κι ολονυχτίς επαγρυπνούμε για να αποτρέψουμε αυτό που τελικά έγινε σήμερα. Μια μεγάλη νταλίκα παρκαρισμένη στη γειτονιά, πρόσφερε την κάλυψη στον επιτήδειο που πρόλαβε κι άφησε το δόλωμα του. Αποδείξεις δεν βρήκα, παρά μόνο μία άδεια σακούλα. Οι υποψίες πέφτουνε σε κάποια άτομα, αλλά χωρίς αποδείξεις δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.

Η λύση είναι μονάχα η υιοθεσία, αλλά ποιος θα πάρει ένα ενήλικο σκυλί; Ως τότε θα κάνουμε περιπολίες στη γειτονιά και για μια ακόμη φορά θα γίνουμε καχύποπτοι.

Η Κοντέσα όμως πρέπει να βρει σπιτάκι! Αν κάποιος έχει πραγματικά σοβαρό σκοπό ας μου στείλει στο γνωστό mail: andromedamygalaxy@gmail.com Η Κοντέσα είναι Θεσσαλονικιά ζυγίζει το πολύ 20 κιλά.

Αν κάποιος με ρωτήσει γιατί δεν την υιοθετώ εγώ, θα του πω πως έχω ήδη 4 υιοθετημένα αδεσποτάκια. Τη Roxy και τη Bookie τις γνωρίζετε ήδη. Αν είχα δικό μου σπίτι θα υιοθετούσα κι άλλα.

BoyCoke

Καθημερινά μοστράρει στην τηλεόρασή μας μια χυδαία διαφήμιση της εταιρίας 3Ε με ειδυλλιακά πλάνα από τη Θεσσαλονίκη, χαρούμενους εργαζόμενους και καταναλωτές  κι ένα γλυκερό κείμενο που επισημαίνει πως η εταιρία παράγει και διανέμει τα προϊόντα της στην Ελλάδα. Ομολογουμένως πολύ ωραία διαφημιστική καμπάνια με όλα τα ωραία σκηνοθετικά κόλπα που σε πείθουν για την αξιοπιστία της coca-cola 3E.

Τι θράσος όμως χρειάζεται για να μας κοροϊδεύουν μέσα στα μούτρα μας. Τουλάχιστον οι Θεσσαλονικείς ξέρουμε πως το τμήμα παραγωγής και διανομής της 3Ε στη Θεσσαλονίκη είναι κλειστό και πως όλες οι εισαγωγές γίνονται από την Βουλγαρία.

Εδώ και η σχετική είδηση από την ΕΡΤ Coca Cola Τρία Έψιλον - Μισές αλήθειες και αναπάντητα ερωτήματα

Οι εργατουπάλληλοι εμφιαλωμένων ποτών Ελλάδας Π.Ο.Ε.Ε.Π.  http://www.poeep.gr/ προτρέπουν σε μποϊκοτάζ όλων των προϊόντων ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ, ΑΜΙΤΑ και  ΦΑΝΤΑ μέχρι την επαναλειτουργία του τμήματος παραγωγής της Θεσσαλονίκης.

 

Σήμερα στις 8 το απόγευμα στην Αριστοτέλους έχει συγκέντρωση για τη Γάζα.

 

Black Death

Πόσο ήθελα σήμερα να μιλήσω για πράγματα ωραία. Να μοιραστώ μαζί σας ευχάριστες στιγμές και αναμνήσεις, μα να τες πάλι οι πληγές αυτού του κόσμου να πολλαπλασιάζονται. Ένας αδιάκοπος αγώνας η ζωή, σε κάθε στροφή προκύπτει κι από κάτι.

Συμπάθαμε λοιπόν για αυτά που θα σου γράψω αλλά το μαύρο σκυλί και πάλι ξύπνησε...

1320 μαύρος και σκοτεινός μεσαίωνας. Φτώχεια, δυσωδία, άνθρωποι στοιβαγμένοι σε  βρώμικες γειτονιές, δεισιδαιμονία, κυνήγι μαγισσών και Ιερά εξέταση. Γυναίκες καίγονταν στην πυρά με την κατηγορία της άσκησης μαγείας και μαζί τους καίγονταν και οι γάτες. Ναι οι γάτες, ζώο σατανικό κατά τις πεποιθήσεις  των καρδιναλίων. Πάντα η γάτα θεωρούνταν η συντροφιά μιας μάγισσας και όλοι οι μεταφυσικοί θρύλοι που συνόδευαν αυτό το τετράποδο, στάθηκαν αφορμή για να ξεκινήσουν οι μαζικές εκτελέσεις.

Με τόση παρακμή, τόση κακία μαζεμένη, τόσο σκοταδισμό και διαφθορά, το αληθινό σκοτάδι δεν άργησε να φανεί. Ο βάκιλος της Πανώλης που ζεί πάντα υπνωτισμένος μέσα στα τρωκτικά ξύπνησε και μέσα σε λίγα χρόνια, ακολουθώντας τα εμπορικά μονοπάτια της εποχής εξαπλώθηκε σε ολόκληρο τον τότε κόσμο. Από τις ερήμους τις Αραβίας, μέχρι την άπω Ανατολή και πίσω στον Εύξεινο Πόντο, πέρασε και στη γηραιά ήπειρο όπου έδειξε και το πιο σκληρό του πρόσωπο. Η χειρότερη πανδημία στην ιστορία της ανθρωπότητας που ξεκίνησε από το τραγικό βιοτικό και ηθικό επίπεδο των ανθρώπων, μέσα σε μια δεκαετία αποδεκατίστηκε το 30-60% του συνολικού πληθυσμού της Ευρώπης.

The Black Death

Η Πανώλη όμως δεν εξαφανίστηκε ποτέ. Χτυπάει πάντα σε μέρη όπου η εξαθλίωση και η φτώχεια κυριαρχούν. Οι αναπτυσσόμενες χώρες βιώνουν αυτόν τον εφιάλτη τακτικότατα, αλλά η αποσιωποίηση της ανθρωπιστικής κρίσης που βιώνουν επί δεκαετίες οι χώρες τις Αφρικής, δε μας αφήνει να ταραχτούμε. Και να που σήμερα έσκασε η είδηση πως η Κίνα βρίσκεται σε καραντίνα. Η Πανούκλα είναι εδώ και πάλι ξεκίνησε από τα τρωκτικά, από μία νεκρή μαρμότα για την ακρίβεια. Ο δρόμος του μεταξιού οδήγησε την Πανώλη και στην Ιαπωνία κι από εκεί πέρασε και στην Αμερική.

Chinese city sealed off after bubonic plague death

China bubonic plague death: Town of 30,000 placed in quarantine after man dies sparking 'Black Death' outbreak fears

http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=341328&catID=4

Αυτή είναι η πιο δυσάρεστη ανάρτηση που έχω ανεβάσει ποτέ. Δεν αισθάνομαι καθόλου καλά με αυτό. Όμως έτσι όπως οι άνθρωποι  έχουμε τα δικά μας όπλα για να αλληλοσκοτωνόμαστε, έτσι και η φύση έχει τους δικούς της μηχανισμούς για να βάζει φρένο στον παραλογισμό των ανθρώπων. Όταν ο Αλμπέρ Καμύ έγραφε το βιβλίο του "Η Πανούκλα", γνώριζε καλά πως η αλαζονεία του ανθρώπου είναι εκείνη που ξυπνά το μαύρο τέρας...

Σε ποια άλλη χώρα εκτός από την Κίνα βλέπουμε ανθρώπους παθητικούς να ζουν επί χρόνια κλεισμένοι μέσα σε σπίτια κλουβιά; Σε ποια άλλη χώρα εκτός από την Κίνα βλέπουμε την ψαλίδα μεταξύ φτωχών και πλούσιων να είναι τόσο χαοτικά μεγάλη;

Για την ώρα τα πράγματα είναι υπό έλεγχο αλλά δεν θα χάσουμε τίποτα αν έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Η Γάζα αυτή τη στιγμή μας έχει ανάγκη. Εδώ θα βρείτε τη λίστα φαρμάκων που χρειάζονται για τους τραυματίες http://fairplanet.gr/cms/index.php?option=com_content&view=article&id=194%3A-fair-planet-&catid=16%3Afrontannouncements&Itemid=60&lang=en κι εδώ βρίσκουμε τα σημεία συγκέντρωσης της ανθρωπιστικής βοήθειας http://stokokkino.gr/article/10361/Sullogi-farmakon-gia-ti-Gaza-apo-to-Kokkino-kai-to-Mitropolitiko-Koinoniko-Iatreio-Ellinikou

Η Λιλίκα και η Λουσία μας διδάσκουν την αγάπη

Η Λουσία έιναι μια δασκάλα φιλόζωος. Ένα βραδάκι πριν από τρία χρόνια είδε μία σκυλίτσα έξω από το σπίτι της να ψαχουλεύει στα σκουπίδια. Βγήκε έξω και τάισε την πεινασμένη σκυλίτσα. Το επόμενο βράδυ η σκυλίτσα ήρθε και πάλι αλλά η Λουσία ήταν πιο οργανωμένη. Έφτιαξε ένα φαγάκι απλό με ριζάκι για την όμορφη σκυλίτσα κι έτσι έγιναν φίλες. Η Λουσία από τότε γνωρίζοντας πως η σκυλίτσα έχει ανάγκη από την φροντίδα της, αποφάσισε κάθε βράδυ να μένει σπίτι για να ταΐζει την τετράποδη φίλη της. Ένα από τα πολλά βράδια η Λουσία είδε πως η σκυλίτσα δεν έτρωγε όλο το φαγητό της. Αφού χόρταινε λίγο την πείνα της έπαιρνε τη σακούλα και την κουβαλούσε μακρυά. Η Λουσία αποφάσισε να την ακολουθήσει και βρέθηκε τελικά μπροστά σε μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης. Η σκυλίτσα έπαιρνε τη σακούλα και την πήγαινε 4 μίλια μακρυά, στην άλλη άκρη της πόλης, διασχίζοντας επικίνδυνες λεωφόρους για να την πάει στους φίλους της.  Η σκυλίτσα είχε όνομα και την έλεγαν Λιλίκα και ήταν ένα από τα πολλά σκυλάκια που είχαν βρει καταφύγιο δίπλα σε μια φτωχή οικογένεια που ζούσε σε μια μάντρα με παλιά αντικείμενα. Η Λιλίκα ήταν θαρραλέα και πονόψυχη και νοιαζόταν για τους φίλους της. Κι έτσι η Λουσία η γλυκιά δασκάλα κοντά στην Λιλίκα, γνώρισε και την φτωχή οικογένεια που είχε μια ζεστή αγκαλιά για όλους...

Χθες όμως είδα κι άλλη μια θαρραλέα σκυλίτσα. Εκεί κάπου το μεσημεράκι καθήμενη σε μια θέση του αστικού στη γραμμή του 3, βλέπω με την άκρη του ματιού μου μια γλυκιά χνουδωτή μουσούδα να μπαίνει στο λεωφορείο. Θαύμα λέω, σκύλος μέσα σε αστική γραμμή; Η γλυκιά λαμπραντορίνα ήταν σκύλος συνοδός μια τυφλής κοπέλας. Με συγκίνησε ο κόσμος που καλοδέχθηκε τη σκυλίτσα με ένα χάδι κι ένα χαμόγελο. Η σκυλίτσα όμως δεν είχε χρόνο για κοινωνικότητες, το μυαλό της ήταν προσηλωμένο στην νεαρή της φίλη που βασιζόταν αποκλειστικά στα τετράποδα μάτια της...

Και κοντά σε αυτά τα όμορφα είδα και αυτόν το κύριο, το καλό Officer Johnson που μαζί με τους συναδέλφους του στο Fort Worth Police Department περιμάζεψαν κάτι ορφανά γατάκια και τα ταϊζουν με βάρδιες μέχρι να τους βρουν σπιτάκι. Νομίζω πως τα μάτια του κυρίου Τζόνσον φωνάζουν μόνο καλοσύνη.

Σήμερα στην Αθήνα διαδηλώνουμε για τη Γάζα στο σύνταγμα Όλοι στο Σύνταγμα Τρίτη 22/7- Να σταματήσει τώρα η σφαγή στη Γάζα
 και στην Κρήτη πηγαίνουμε στο ανοιχτό συντονιστικό σήμερα ενάντια στην καταστροφή των χημικών

Από μένα και την Roxy για την ώρα γεια σας!!!!!

Υ.Γ. Α κι άμα θέλετε περάστε κι από δώ: Το τέλος της ανεμελιάς

Σαν τον σπόρο του σιναπιού...

Κάτω από βαριές τσιμεντένιες πλάκες και θεόρατους ουρανοξύστες, κάτω από ασφαλτοστρωμένα οδοστρώματα και τις πυκνές πεζοδρομήσεις, πάντα ένα μικρό λουλουδάκι έχει τον τρόπο του να ξεφυτρώσει στις χαραμάδες. Όλη η ισχύς του κόσμου και όλα τα τερατουργήματα του δεν είναι ικανά να σταματήσουν ένα μικρό λουλούδι.

Οι φυλές του Ειρηνικού πάντα ξεχωρίζουν τον καλό πολεμιστή από την ικανότητά του να αντέχει στον πόνο. Δεν είναι η τεχνική του, δεν είναι η δύναμή του, δεν είναι το ανάστημά του, αλλά η αντοχή του να υπομένει... Και μάντεψε ο χαμένος τα παίρνει όλα...

Δες ξανά εκείνα τα παιδάκια που χαίρονταν τον ήλιο και έπαιζαν στην ακροθαλασσιά χωρίς να λογαριάζουν το θάνατο που τους έστηνε καρτέρι. Δες αυτούς που θάβουν κάθε μέρα τα παιδιά τους κι όμως συνεχίζουν να παντρεύονται, να ονειρεύονται, να χαίρονται, να αντιστέκονται και να φέρνουν στον κόσμο καινούρια ζωή.  Κι εμείς εδώ τι κάνουμε; Σταματούμε να γεννάμε παιδιά γιατί φοβόμαστε την οικονομική στενότητα. Λιγοψυχούμε και κουλουριαζόμαστε στη γωνιά μας.

Όμως μέσα από τόσο σκοτάδι κάτι κινείται. Η ανθρωπιά αντιστέκεται και βγαίνει μπροστά. Το στόμα του λύκου φαίνεται αχόρταγο και τα δόντια του καλά ακονισμένα. Κάνει θόρυβο, βρυχάται, λυσσομανάει, ουρλιάζει, κατασπαράζει. Κι όμως κάτι αντιστέκεται...

 

Επιστολή του ήρωα Νορβηγού γιατρού που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη Γάζα, Dr. Mads Gilbert MD PhD

Posted on Ιουλίου 20, 2014 by intifadagr

Αγαπητοί φίλοι,
Η χθεσινή νύχτα ήταν ακραία. Η «χερσαία εισβολή» στη Γάζα είχε αποτέλεσμα δεκάδες θύματα και αυτοκίνητα γεμάτα με ακρωτηριασμένους, σπαρασσόμενους, αιμορραγούντες, με ρίγη, ετοιμοθάνατους – κάθε είδους τραυματισμένους Παλαιστινίους, όλων των ηλικιών, όλοι άμαχοι,
όλοι αθώοι.
Οι ήρωες στα ασθενοφόρα και σε όλα τα νοσοκομεία της Γάζας εργάζονται 12-24ωρες βάρδιες, χλωμοί από την κούραση και τον απάνθρωπο φόρτο εργασίας (χωρίς πληρωμή όλων στη Shifa τους τελευταίους 4 μήνες),
νοιάζονται, συζητούν, προσπαθούν να κατανοήσουν το ακατάληπτο χάος των πτωμάτων, των μεγεθών, των άκρων, όσων περπατούν, όσων δεν περπατούν, όσων αναπνέουν, όσων δεν αναπνέουν, όσων αιμορραγούν, όσων δεν
αιμορραγούν, ανθρώπων. ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

Τώρα, για μία ακόμη φορά αντιμετωπίζονται σαν ζώα από «τον πιο ηθικόστρατό στον κόσμο» (sic!).
Ο σεβασμός μου για τους τραυματίες είναι απέραντος, στη συγκρατημένη αποφασιστικότητά τους μέσα στον πόνο, την αγωνία και το σοκ, ο θαυμασμός μου για το προσωπικό και τους εθελοντές είναι ατέρμονος, η εγγύτητά μου στο παλαιστινιακό “sumud” μου δίνει δύναμη, αν και είναι
στιγμές που θέλω απλώς να ουρλιάξω, να κρατήσω κάποιον σφιχτά, να κλάψω, να μυρίσω το δέρμα και τα μαλλιά του ζεστού παιδιού, που είναι
καλυμμένο με αίμα, να προστατευτούμε μέσα σε μια αιώνια αγκαλιά – αλλά
δεν έχουμε τέτοια πολυτέλεια, ούτε εκείνοι έχουν.

Σταχτιά πρόσωπα – Ω ΟΧΙ! όχι ένα ακόμη φορτίο με δεκάδες
ακρωτηριασμένους και αιμορραγούντες, έχουμε ακόμη λίμνες αίματος στο πάτωμα της Εντατικής, σωρούς από ποτισμένες στο αίμα γάζες που στάζουν να καθαρίσουμε –ω- οι καθαριστές/στριες, παντού, γρήγορα φτυαρίζουν το
αίμα και τους ιστούς που απορρίπτονται, τα μαλλιά, τα ρούχα, τους ορούς –τα απομεινάρια του θανάτου- όλα απομακρύνονται… για να προετοιμαστούν ξανά, για να επαναληφθούν πάλι από την αρχή.
Πάνω από 100 περιστατικά εισήλθαν στη Shifa τις τελευταίες 24 ώρες.
Αρκετά για ένα μεγάλο καλά εξοπλισμένο με τα πάντα νοσοκομείο, αλλά εδώ – σχεδόν τίποτα: ηλεκτρικό, νερό, αναλώσιμα, φάρμακα, πίνακες πορείας ασθενών,
όργανα, οθόνες – όλα σκουριασμένα και σαν να προήλθαν από μουσεία νοσοκομείων του χθες.
Αλλά δεν παραπονιούνται, αυτοί οι ήρωες.
Συνεχίζουν, όπως οι μαχητές, προχωρούν, με ασύληπτη αποφασιστικότητα.
Και καθώς σας γράφω αυτά τα λόγια, μόνος, σ’ ένα κρεβάτι, τα δάκρυά μου κυλούν, τα ζεστά αλλά άχρηστα δάκρυα της οδύνης και της θλίψης, της οργής και του φόβου. Δεν συμβαίνει αυτό!
Και μετά, τώρα μόλις, η ορχήστρα της ισραηλινής πολεμικής μηχανής ξεκινά ξανά τη μακάβρια συμφωνία της, τώρα δα: ριπές πυροβολικού από τα πλοία του ναυτικού ακριβώς κάτω στις ακτές, η βοή των F16, των αποκρουστικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών (αραβικά «Zennanis», αυτά που μουρμουρίζουν), και σωρηδόν τα Απάτσι. Τόσα πολλά κατασκευασμένα και πληρωμένα στις και από τις ΗΠΑ.
Κύριε Ομπάμα – έχετε καρδιά;
Σας προσκαλώ – περάστε μια νύχτα – μια μόνο νύχτα – μαζί μας στη Σίφα.
Ίσως μεταμφιεσμένος σαν καθαριστής. Είμαι 100% σίγουρος, ότι θα άλλαζε η Ιστορία.
Κανένας άνθρωπος με καρδιά ΚΑΙ ισχύ δεν θα μπορούσε ποτέ να περάσει
μια νύχτα στη Σίφα χωρίς να φύγει αποφασισμένος να τερματίσει τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού.
Αλλά οι άκαρδοι και οι ανηλεείς έχουν κάνει τους υπολογισμούς τους και έχουν προγραμματίσει μία ακόμη “dahyia” σφαγή στη Γάζα.
Τα ποτάμια του αίματος θα συνεχίσουν να ρέουν την υπόλοιπη νύχτα.
Μπορώ να τους ακούω που έχουν κουρδίσει τα όργανα του θανάτου.
Παρακαλώ. Κάντε ό,τι μπορείτε. Αυτό, ΑΥΤΟ δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Μαντς
Γάζα, Κατεχόμενη Παλαιστίνη

Ο Mads Gilbert είναι Καθηγητής και Επικεφαλής Κλινικής, στην Κλινική Επείγουσας Ιατρικής, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Βόρειας Νορβηγίας, στο Τρόμσο, στη Νορβηγία. Είναι εθελοντής στη Γάζα.

Πηγές: https://www.facebook.com/pages/The-Palestinian-Medical-Relief-Society

"Η Βασιλεία των Ουρανών μοιάζει με σπόρο σιναπιού, που τον πήρε ένας άνθρωπος και τον έσπειρε στο χωράφι του. Είναι μικρότερος από όλους τους σπόρους, όταν όμως μεγαλώσει, ξεπερνά όλα τα λαχανικά και γίνεται δέντρο, ώστε να έρχονται τα πουλιά και να φωλιάζουν στα κλαδιά του."

                                                                                                             Κατά Ματθαίον κεφ ιγ' 31-32

(*αν θες αντί για Βασιλεία των Ουρανών βάλλε τη λέξη Αγάπη, το ίδιο κάνει...)